Sa pagtatapos ng unang taon ng
operasyon, nagkaroon ng pagtutuos (audit) ang isang hotel. Ilan sa mga bagay
na nawawala ay ang mga sumusunod: humigit-kumulang
38,000 na kutsara, humigit kumulang 350 na sisidlan ng kape, at ito
ang pinakamatindi— 100 sipi ng mga biblia! Isang kaibigan mula sa
Gideons International ang nagbigay-kumpirmasyon na nangyayari nga ito
kahit pa may nakaimprenta na “property of Gideons International;
do not remove from room” sa balat ng mga biblia. Tiyak kong
hindi naman ito ikinagagalit ng organisasyon. Dahil ministry
talaga nila ang pag-imprenta at pagpapakalat ng biblia, matutuwa pa
sila kung mayroong mga tao na interesado sa salita ng Diyos. Ngunit
ang punto ay maraming mga tao ang nangunguha ng pag-aari ng iba.
Bakit ka nagsasara ng pinto at bintana
kung aalis ka at iiwanang walang bantay ang bahay? Ano ang posibleng mangyari kung iiwanan mo ang
iyong motorsiklo kasama ang susi nito sa kalye? Bakit ang mga
sari-sari store, may grills at screen at may maliit lamang na lagusan
na pag-aabutan ng binibili at pambayad? Batid nating lahat na ang pagnanakaw ay
laganap— isang patunay ng kasamaan ng puso ng tao (Gen. 8:21; Psa.
14:1-3).
Ang pagkalaganap nito ay makikita rin
sa yaman ng bokabularyo na naglalarawan sa iba't ibang uri ng
pagnanakaw: shoplifting, robbery, burglary,
hijacking, holdup, salisi, budol-budol, pilferage,
kupit, pandurukot, embezzlement (dispalko), malversation, plunder—
kulang na kulang pa ang mga salitang ito sa dami ng paraan ng
pagnanakaw.
Noon pa man ay kinasusuklaman na ng
Diyos ang pandaraya sa timbangan (Pro. 11:1). At sa iba na tama ang
timbangan, dinadaya ang mamimili sa ibang paraan. Malingat ka lang ng
kaunti ay isisingit ng tindera ang malaking piraso ng taba, buto,
balat na ubod ng kunat o mga panindang bilasa. May false advertising
at hindi pagbibigay ng nararapat sa halagang ibinayad (value).
Sa kanyang aklat na Business for the Glory of God, ito ang
sinabi ng Wayne Grudem: "by
giving us the ability to buy and sell, God has given us a wonderful
mechanism through which we can do good for each other... We can
honestly see buying and selling as one means of loving our neighbor
as ourself."
Sa trabaho, kahit
hindi ka nag-uuwi ni isang paper clip o ni isang piraso ng bond
paper kung hindi ka nagtatrabaho ng maayos, ninanakawan mo ang
nagpapasuweldo sa iyo. Ang prinsipyong “The
worker deserves his wages” (Luke 10:7; 1 Tim. 5:18b) ay
kakambal ng prinsipyong “Do not muzzle an ox
while it is treading the grain” (1 Tim. 5:18a). Ang baka ay
kailangang magtrabaho upang maging karapat-dapat sa damo at ang
manggagawa ay kailangang magbanat ng buto upang maging karapat-dapat
sa sahod.
Subukan mong
halughugin ang mga kasangkapan at gamit sa iyong tahanan. May nakita
ka bang pag-aari ng iba? Paano napunta sa iyo? Ikaw ba ay humiram
mula sa iba at hindi mo na ibinalik? O baka naman sa tagal na sa iyo
ng "hiniram" mo ay inangkin mo na? Sadyang may mga tao na humihiram at
ito ay hiram forever!
Nakakabahala
ang dami ng mga parinig sa social media ng mga taong inutangan at
hindi binayaran. Maaaring ang iba dito ay talagang salat at walang
pambayad nais man nilang magbayad. Ngunit sadyang may mga tao rin na
walang kabalak-balak magbayad ng utang. Ang habilin ng Apostol Pablo,
“Let
no debt remain outstanding, except the continuing debt to love one
another” (Rom. 13:8a
NIV).
Kung lahat ng
paraan ng pagnanakaw ay ating iisa-isahin, baka hindi tayo matatapos.
Kaya tatapusin na lang natin ito sa pagbibigay ng ilang prinsipyo:
Unang
prinsipyo, biblikal ang karapatang magmay-ari
Sa
utos pa lang na “You
shall not steal”
(Exo. 20:15) ay meron ng pagpapalagay (presupposed)
na ang tao ay may karapatang magmay-ari. Sa Pentateuch
o sa naunang limang aklat ng biblia, ang salitang ito ay ginamit upang tukuyin ang
pagnanakaw ni Rachel sa mga diyus-diyusan ng kanyang ama (Gen.
31:19). Pag-aari
ni Laban ang mga iyon. Ito rin ang salitang ginamit ng mga kapatid ni
Joseph ng kanilang itanggi na ninakaw nila ang kopang pag-aari
ng punong ministro ng Ehipto (Gen. 44:8). Sa Exo. 22:1, ang salita ay
ginamit upang tukuyin ang pagkuha sa baka o tupa na pag-aari
ng iba. Samakatuwid, ang bokabularyo ng Pentateuch
ay kumikilala sa karapatan ng iba na magmay-ari.
Ikalawang
prinsipyo, ang lahat ng pag-aari natin ay bigay at ipinagkatiwala ng
Diyos
Hindi
lang ang karapatang magmay-ari ang galing sa Diyos; sa kanya rin
galing ang lahat ng ating mga tinatamasa. <1>
Sa sinambit ni Job na "The
LORD gave and the Lord has taken away"
(Job 1:21), ito ay pagkilala na ang dati niyang kasaganaan pati na
rin ang paglaho nito ay nasa pasya ng Makapangyarihang Diyos. Sa dulo
ay pinagpala ulit ng Diyos si Job ng higit sa dati (Job 42:12). <2>
Noong siya ay tatawid na muli sa Jordan, naalala ni Jacob na noong
una siyang tumawid doon ay isang tungkod lang ang kanyang dala-dala.
Ngunit sa ikalawang pagkakataon ng kanyang pagtawid ay dalawang
pulutong na ang kanyang dala-dala kasama ang kanyang pamilya, mga
lingkod, at napakaraming mga alagang hayop. Kinilala niya na ang
kanyang kasaganaan ay dahil sa kagandahang-loob at katapatan ng
kanyang Diyos (Gen. 32:10). <3>
Karaniwang ugali ng makasalanang tao na kapag siya ay umaasenso ay
kanyang aakalain na ang kanyang kasaganaan ay bunga ng kanyang
sariling kakayahan at sikap. Bago pa man makarating sa Lupang Pangako
ang mga Israelita ay may paunang bilin na si Moises. Kapag nadoon na
sila at nagkaroonon ng magagandang bahay, maraming mga hayop, ginto
at pilak, ang panganib ay baka malimot nila ang Panginoon at
magmalaki sa pagsabing “My
power and the strength of my hands have produced this wealth for me.”
(Deut. 8:11-17; cf.
Prov. 30:9a). Kaya ang paalala ni Moises, “remember
the LORD your God, for it is he who gives you the ability to produce
wealth. . .” (Deu.
8:18).
Samakatuwid, hindi lamang ang ninanakawan ang nalalapastangan kundi pati ang nagbigay nito sa
kanya. Kung ang payong na bigay ko kay Kim ay nanakawin ng iba, hindi
lang si Kim ang masasaktan kundi pati ako na pumili ng payong na iyon
para kay Kim. Gayundin naman, kapag ninakaw mo ang alagang kambing ni Mang Carding, hindi lang si Mang Carding ang nilapastangan mo kundi pati ang Diyos na nagkaloob nito sa kanya.
Ikaapat
na prinsipyo, kadalasang kalakip ng pagnanakaw ang iba pang mga
kasalanan tilad ng kawalang pananampalataya at kasakiman.
<i>
Kawalang pananampalaya. Ipinapakita
nito na hindi ka naniniwala sa isang Diyos na pumupuno sa bawat
pangangailangan ng kanyang mga tagasunod ayon sa yaman ng kanyang
kaluwalhatian kay Hesus (Phil. 4:19). Ang magnanakaw na idinadahilan
ang gutom niya at ng kanyang pamilya ay hindi naniniwala na ang Diyos
na nagpapakain ng mga ibon sa himpapawid ay siya ring Ama na
nagpapakain sa kanyang mga anak (Matt. 5:26). Tuturuan ba niya tayong
manalangin ng “Bigyan
mo kami ng aming pagkain sa araw-araw”
(Matt. 6:11) at hindi tutugunin iyon?
<ii>
Kasakiman (Greed).
Hindi lahat ng nagnanakaw
ay gutom o salat sa buhay. Sa isang bagong-bagong artikulong inilathala sa Philippine Star, giniba ng kolumnistang si Jarius Bondoc ang haka-haka na hindi
nagnanakaw ang mga mayayaman. Nabanggit doon ang mga political
dynasties ng ating bansa na
nagpapakasasa sa pork barrel.
Nabanggit rin doon ang ilang mga diktador sa modernong daigdig na
nagkamal ng nakakalulang mga halaga ng ill-gotten wealth.
Syempre hindi nagpaiwan ang Pilipinas dahil mayroon sa kasaysayan
natin ng conjugal dictatorship nina William Saunders at Jane Ryan
(a.k.a. Ferdinand at Imelda). Salungat sa nagkalat na propaganda sa
internet na galing daw
umano sa legal na paraan ang kanilang yaman, pitong milyong piso lang
ang idineklara nilang yaman sa kanilang SALN
sa mga panahon na iyon— halagang malayo sa kanilang maluhong
pamumuhay.
May malapit na kaugnayan ang
pagnanakaw at kasakiman, kaya siguro sa listahan ni Pablo ng mga
taong hindi magmamana ng kaharian ng Diyos ay magkasunod ang
magnanakaw at ang sakim (1 Cor. 6:10). “Watch out! Be on
your guard against all kinds of greed”,
ika ng Panginoong Hesus (Luke 12:15a). Sa pagkakasabi niya dito ay
malinaw na kailangan ng pag-iingat
at pagmamatyag
sa ating sariling makasalanang puso. Ang kasakiman ay hindi lamang
makikita sa mga pulitiko o sa rich and famous.
Ito ay maaaring sumibol sa puso nating lahat. Pagpapatuloy ni Hesus,
“life does not consist in an abundance of possessions”
(Luke 12:15b). Ito ang susi laban sa kasakiman— ang kaalaman na ang
buhay ng tao ay wala sa dami ng ari-arian. Bagkus, ang kasiyahan sa
buhay ay bumubukal mula sa pagkabatid na ikaw ay nasa panig ng Diyos.
“Keep
your lives free from the love of money and be content with what you
have, because God has said, “Never
will I leave you; never will I forsake you.”
(Heb. 13:5)
-----